karakuł

Słownik języka polskiego PWN*

karakuł
1. «owca pochodzenia azjatyckiego, której jagnięta mają sierść zwiniętą w charakterystyczne loki»
2. «wyprawiona skóra jagnięcia tej owcy»

• karakułowy
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego