klepka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
klep•ka -p•ce, -p•kę; -pek
maj•ster-klep•ka maj•ster-klep•ce, maj•ster-klep•kę; maj•ster-klep•ki, maj•ster-klep•ków
Słownik języka polskiego PWN*
klepka «deszczułka z twardego drewna do układania posadzek, do wyrobów bednarskich lub na poszycie pokładu łodzi; też: zbiorowo o takich deszczułkach»
• klepkowy
• klepkowy
majster-klepka
1. pot. «ktoś, kto bez przygotowania fachowego zabiera się do różnych prac technicznych i robi to nieudolnie»
2. pot. «ktoś, kto we własnym zakresie, za pomocą stosunkowo prostych narzędzi potrafi coś wykonać lub naprawić»