knucie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

knuć knuję, knują
knut knuta, knucie; knuty, knutów

Słownik języka polskiego PWN*

knuć «potajemnie planować coś przeciw komuś»
knut
1. daw. «bicz spleciony z rzemieni»
2. daw. «uderzenie wymierzone tym biczem»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego