knut

Wielki słownik ortograficzny PWN*

knut knuta, knucie; knuty, knutów

Słownik języka polskiego PWN*

knut
1. daw. «bicz spleciony z rzemieni»
2. daw. «uderzenie wymierzone tym biczem»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego