maran

Wielki słownik ortograficzny PWN*

maran -na, -nie; -ni, -nów a. marran

Słownik języka polskiego PWN*

maran zob. marran.
marran, maran «w średniowieczu: portugalski lub hiszpański Żyd, który przyjął chrzest w celu uniknięcia prześladowań religijnych, w ukryciu praktykując judaizm»
• marrański, marański

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego