mentor

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Men•tor (mit.) -ra, -rze
men•tor (nauczyciel, doradca) -ra, B.= D., -rze; -rzy (a. -rowie), -rów
men•tor (roślina, na której zaszczepia się młody pęd) -ra, B.= M., -rze; -ry, -rów

Słownik języka polskiego PWN*

mentor
1. «doświadczony, mądry doradca, nauczyciel i wychowawca»
2. «ktoś, kto stale poucza innych»
3. «roślina o utrwalonych cechach, na której zaszczepia się młody pęd, aby nabrał tych cech»

• mentorski • mentorsko • mentorka • mentorstwo

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

mentor

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „mentor” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „mentor” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „mentor” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego