oblat

Wielki słownik ortograficzny PWN*

oblat (zakonnik) -ata, -acie; -aci, -atów
oblata (praw., daw.) -lacie, -latę

Słownik języka polskiego PWN*

oblat
1. «członek katolickiego zgromadzenie zakonnego założonego w 1816 r. we Francji»
2. «osoba świecka podejmująca stałą służbę przy klasztorze i uprawniona do noszenia stroju zakonnego»
3. «w średniowieczu: dziecko przeznaczone przez rodziców do stanu zakonnego»
oblata «w dawnym prawie polskim: wpis aktu prawnego do ksiąg sądowych»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

oblat
oblata
oblaci

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „oblat” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „oblat” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „oblat” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego