oblubieńcy

Wielki słownik ortograficzny PWN*

ob•lubieniec -bień•ca; -bień•cy, -bień•ców

Słownik języka polskiego PWN*

oblubieniec daw. «narzeczony lub pan młody»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego