Wielki słownik ortograficzny

od•osob•nienie

od•osob•nić -nię, -nią; -nij•cie

od•osob•niony; -b•nieni

Słownik języka polskiego

odosobnienie «stan odseparowania się od innych ludzi lub od otoczenia»

odosobnić — odosabniać, odosobniać «odizolować kogoś albo coś od otoczenia»

odosobniony

1. «znajdujący się na uboczu»

2. «rzadki, wyjątkowy»

odosobnić się — odosabniać się, odosobniać się «odizolować się od otoczenia»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego

odosobnienie

odosobnić

odosobniony

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Chutor

27.07.2017

Ostatnio zainteresowało mnie słowo chutor, czy mogę prosić o przedstawienie etymologii tego słowa? Wiem, co znaczy, zastanawia mnie jednak, skąd się wzięło w języku polskim.
Serdecznie pozdrawiam
Gosia

dlaczego Rzym, a nie Roma?

28.11.2007

Jak doszło do tego, że w języku polskim (i podobnie w innych językach słowiańskich) oryginalna nazwa Roma przekształciła się w Rzym?
Z poważaniem,
Piotr

bluszczu, ale Bluszcza

14.12.2009

Kontrowersje w gronie znajomych wzbudziła ostatnio forma dopełniacza tworzona od tytułu czasopisma Bluszcz. Słownik ortograficzny dopuszcza tylko formę bluszczu, ale w odniesieniu do nazwy rośliny. Czy ta reguła ma zastosowanie również w przypadku tytułu czasopisma? Przyznam, że moje odczucie się temu sprzeciwia. Czy mogę mu zaufać i prosić w kiosku o kolejny numer Bluszcza, a nie Bluszczu?
Serdecznie pozdrawiam,
Piotr

Więcej porad

Korpus języka polskiego

Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie

... badając siebie, ciesząc się bez końca najpierwszymi wrażeniami. W swoim odosobnieniu nie czuła się samotna; przeciwnie - nie mogła nadążyć odpowiadać na...
... skarbnik Białołęki Renata Godlewska. I nie jest w tym sądzie odosobniona. - Każda gmina ma swoje potrzeby i określa priorytety na miarę...
... jest wstrętną jemiołą wysysającą możliwości aktorskie jej żywiciela.
Nie jestem odosobniony jako żywiciel tremy. Znam wybitnych artystów, którzy wspaniale opanowali tremę...