orzec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
orzec orzek•nę, orzek•niesz, orzek•ną; orzek•nij•cie; orzekł; orzekł•szy; orzeczony
orzeczenie; -czeń
Słownik języka polskiego PWN*
orzec — orzekać
1. «wypowiedzieć opinię, zdanie o czymś»
2. «wydać decyzję lub wyrok na podstawie obowiązujących przepisów prawnych»
orzeczenie
1. «część zdania informująca o czynności wykonywanej przez podmiot, stanie, w którym się znajduje, lub o procesie, któremu podlega»
2. «rozstrzygnięcie konkretnej sprawy przez sąd lub inne organy, wydane w postaci wyroku lub postanowienia»
3. «opinia w jakiejś sprawie, rozstrzygnięcie lub decyzja»
orzeczenie czasownikowe jęz. «orzeczenie w osobowej formie czasownika»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
