outsiderka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
out•sider•ka -r•ce, -r•kę; -rek
Słownik języka polskiego PWN*
outsider [wym. atsajder], autsajder
• outsiderski, autsajderski • outsiderka, autsajderka
1. «człowiek nieakceptowany przez jakąś społeczność lub sam się od niej izolujący»
2. «zawodnik lub zespół sportowy, który jest na końcu klasyfikacji»
3. «przedsiębiorstwo odmawiające przystąpienia do monopolu obejmującego większość przedsiębiorstw danej gałęzi przemysłu»
• outsiderski, autsajderski • outsiderka, autsajderka