podlec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
podlec (człowiek) -leca; -lece, -leców
pod•lec (czasownik) -leg•nę, -leg•ną; -leg•nij•cie; -legł, -leg•li
pod•leg•ły; -g•li
Słownik języka polskiego PWN*
podlec I «człowiek podły»
podlec II — podlegać
1. «być poddanym czyjejś władzy»
2. «zostać poddanym działaniu czegoś»
3. «pozwolić się opanować jakimś uczuciom, doznać jakiegoś stanu fizycznego lub psychicznego»
podległy
• podległość
1. «zależny od kogoś lub od czegoś»
2. «pozbawiony wolności»
3. daw. «podatny na coś»
• podległość
