promień
Wielki słownik ortograficzny PWN*
promień -enia; -eni
Słownik języka polskiego PWN*
promień
• promieniowy • promyk, promyczek
1. «smuga świetlna wydobywająca się ze źródła światła»
2. przen. «odrobina, zwiastun czegoś lepszego»
3. «strumień cząstek lub fal elektromagnetycznych emitowanych przez ciała»
4. «odcinek łączący środek okręgu, koła lub kuli z dowolnym punktem znajdującym się na okręgu, na obwodzie koła lub na powierzchni kuli albo łączący ognisko elipsy, hiperboli, paraboli z dowolnym punktem tej krzywej; też: długość tego odcinka»
5. «jeden z wyrostków, na których rozpięte są błony płetw u ryb»
6. «jedno z pojedynczych piórek osadzonych po obu stronach stosiny pióra ptasiego»
• promieniowy • promyk, promyczek
promienie rentgenowskie, promienie X «promieniowanie elektromagnetyczne powstające w lampie rentgenowskiej, odznaczające się zdolnością przenikania przez ciała nieprzezroczyste»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
