promień

Słownik języka polskiego PWN*

promień
1. «smuga świetlna wydobywająca się ze źródła światła»
2. przen. «odrobina, zwiastun czegoś lepszego»
3. «strumień cząstek lub fal elektromagnetycznych emitowanych przez ciała»
4. «odcinek łączący środek okręgu, koła lub kuli z dowolnym punktem znajdującym się na okręgu, na obwodzie koła lub na powierzchni kuli albo łączący ognisko elipsy, hiperboli, paraboli z dowolnym punktem tej krzywej; też: długość tego odcinka»
5. «jeden z wyrostków, na których rozpięte są błony płetw u ryb»
6. «jedno z pojedynczych piórek osadzonych po obu stronach stosiny pióra ptasiego»

• promieniowy • promyk, promyczek
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…Właśnie między tymi oczami a błękitnym grzbietem nosa wibrowały nieuchwytne promienie, kolorowy cień snuł się w oczodołach, coś emanowało z tych…

 

…zerwać ten egzotyczny, jasnowłosy kwiatek. Gryf, Stalowy, Wężownik, a nawet Promień wodzą za nią wzrokiem. Wystarczy jednak, by pojawił się Pożeracz…

 

…Niech się nic w próbie nie uchowa,
Wzrok masz jak
promień mieć Roentgena
(Nie jest to nazbyt miła scena).
Lepiej, byś…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego