przewodnik

Wielki słownik ortograficzny PWN*

przewod•nik (osoba) -ika, B.= D., -ikiem; -icy, -ików
przewod•nik (książka; substancja przewodząca) -ka, B.= M., -kiem; -ki, -ków
pies przewod•nik psa przewod•nika, psem przewod•nikiem; psy przewod•niki, psów przewod•ników

Słownik języka polskiego PWN*

przewodnik
1. «osoba, która idąc przodem, wskazuje komuś drogę»
2. «osoba, która zawodowo oprowadza turystów po jakimś terenie»
3. «osoba stojąca na czele jakiejś grupy, wpływająca na kogoś»
4. «książka podająca wiadomości z historii, geografii danego regionu»
5. «książka zawierająca praktyczne wiadomości z jakiejś dziedziny»
6. «ciało, substancja zdolne do przewodzenia ciepła lub prądu elektrycznego; też: ciało dobrze przewodzące prąd elektryczny w warunkach normalnych»
7. «osobnik z grupy tego samego gatunku ptaków lub zwierząt idący, lecący na czele stada, klucza»

• przewodniczy, przewodnicki, przewodnikowy • przewodniczka

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego