przodownik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
przodow•nik -ikiem; -icy, -ików
Słownik języka polskiego PWN*
przodownik
• przodowniczy • przodownictwo
1. «osoba lub grupa ludzi, które mają lepsze niż inni wyniki w jakiejś dziedzinie»
2. «żniwiarz, kosiarz idący na początku szeregu»
3. «w Polsce międzywojennej: funkcjonariusz policji państwowej w randze sierżanta»
• przodowniczy • przodownictwo
przodownik pracy «w PRL: pracownik mający najlepsze wyniki w pracy; też: zwycięzca we współzawodnictwie pracy»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Zagraj z nami!
