rozdarty
Wielki słownik ortograficzny PWN*
roz•dar•cie; -arć
roze•drzeć -drę, -drzesz, -drą; -drzyj•cie; roz•darł; roz•darł•szy; roz•darty
Słownik języka polskiego PWN*
rozedrzeć — rozdzierać
1. «drąc, rozdzielić coś na dwie lub więcej części; też: zrobić w czymś dziurę»
2. «o dźwiękach: rozlec się nagle, głośno, przeraźliwie»
3. «o świetle, blasku: nagle rozświetlić jakąś przestrzeń»
4. rozdzierać «o uczuciach: powodować cierpienie psychiczne»
5. «spowodować czyjeś rozdarcie wewnętrzne»
rozedrzeć się — rozdzierać się
1. «ulec rozdarciu»
2. «o mgle, chmurach itp.: rozpierzchnąć się»
3. «przepełnić się bólem, cierpieniem»
4. «głośno krzyknąć lub głośno zaśpiewać»