Wielki słownik ortograficzny PWN*

runy (pismo) run (a. runów)

run -nu, -nie

Słownik języka polskiego PWN*

runy I «najstarsze pismo północnoeuropejskie, zachowane na kamieniach na terenie Niemiec i Skandynawii; też: zabytki tego pisma»
• runiczny

runy II «karelskie i fińskie ludowe pieśni epickie»

run

1. «masowe wycofywanie pieniędzy i papierów wartościowych z banków przez klientów ogarniętych paniką giełdową»

2. «masowe dążenie do zdobycia, osiągnięcia czegoś lub uczestniczenia w czymś; też: masowe wykupywanie jakichś towarów»

runy

run