siekaniec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
siekaniec -ań•ca; -ań•ce, -ań•ców
Słownik języka polskiego PWN*
siekaniec
1. «ziarna ołowiu z drobno posiekanego drutu, używane dawniej jako pociski nabojów»
2. «fragment monety, ozdoby lub bryłki srebrnej, używany we wczesnym średniowieczu jako środek płatniczy»
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
