surowica
Wielki słownik ortograficzny PWN*
surowica -icę; -ic
Słownik języka polskiego PWN*
surowica
• surowiczy
1. «osocze krwi pozbawione składników wytrącających się podczas krzepnięcia krwi»
2. «preparat zawierający ciała odpornościowe, otrzymywany z osocza krwi zwierząt lub ludzi uodpornionych na daną chorobę»
• surowiczy
surowica antylimfocytarna «surowica stosowana przy zabiegach transplantacji narządów»
surowica błonicza «surowica stosowana przeciw błonicy»
