Wielki słownik ortograficzny PWN

surowiec -w•ca; -w•ce, -w•ców

Słownik języka polskiego PWN

1. «materiał naturalny pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służący do wytwarzania jakichś produktów lub energii»

2. «wydarzenia lub czyjeś przeżycia, refleksje będące podstawą dzieła literackiego, filmowego itp.»

3. daw. «skóra niegarbowana»

4. daw. «rzemień pleciony z takiej skóry»

• surowcowy

surowce energetyczne «węgiel, torf, ropa naftowa i gaz ziemny wykorzystywane do produkcji energii»

surowce wtórne «odpady produkcyjne lub zużyte materiały, które po przetworzeniu mogą być użyte do produkcji czegoś»

surowiec (dla powieści)