triumfalny tryumfalny
Słownik języka polskiego PWN*
triumf, tryumf
• triumfalny, tryumfalny • triumfalnie, tryumfalnie • triumfator, tryumfator • triumfatorka, tryumfatorka • triumfować, tryumfować
1. «wspaniałe zwycięstwo nad przeciwnikiem»
2. «wielki sukces w jakiejś dziedzinie»
3. «radość i satysfakcja z odniesionego zwycięstwa lub sukcesu»
4. «zwycięstwo jakichś idei lub wartości nad innymi ideami lub wartościami»
5. «w starożytnym Rzymie: uroczysty wjazd zwycięskiego wodza do stolicy»
• triumfalny, tryumfalny • triumfalnie, tryumfalnie • triumfator, tryumfator • triumfatorka, tryumfatorka • triumfować, tryumfować