tyrs

Wielki słownik ortograficzny PWN*

tyrs (mit.) -r•su, -r•sie; -r•sów

Słownik języka polskiego PWN*

tyrs mit. gr. «długa laska opleciona bluszczem i winoroślą, stanowiąca atrybut Dionizosa»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

tyrs

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „tyrs” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „tyrs” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego