unik

Wielki słownik ortograficzny PWN*

unik -ku, -kiem; -ków

Słownik języka polskiego PWN*

unik
1. «ruch, manewr wykonany w celu uniknięcia uderzenia lub zderzenia się z czymś; w boksie: odchylenie głowy lub tułowia w celu uniknięcia ciosu przeciwnika»
2. «zachowanie umożliwiające uniknięcie trudnej sytuacji»

• unikowy

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

unik

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „unik” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „unik” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego