urzec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
urzec urzek•nę, urzek•niesz, urzek•ną; urzek•nij•cie; urzekł; urzeczony; urzekł•szy
Słownik języka polskiego PWN*
urzec — urzekać
1. «wzbudzić podziw, zachwyt»
2. «według niektórych wierzeń: mając siłę magiczną, rzucić na kogoś, na coś urok»
urzec się — urzekać się «wzbudzić wzajemny podziw, zachwyt»
urzeczenie «stan oczarowania kimś lub czymś»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
Zagraj z nami!
