usposobienie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

u•sposobienie
u•sposobić -sobię, -sobią; -sób, -sób•cie
u•sposobiony; -bieni

Słownik języka polskiego PWN*

usposobienie
1. «cechy czyjegoś charakteru i właściwy mu sposób zachowywania się»
2. «chwilowy stan psychiczny»
usposobić — usposabiać
1. «nastawić kogoś w jakiś sposób»
2. «wprowadzić kogoś w określony nastrój»
usposobić się — usposabiać się «wprowadzić się lub zostać wprowadzonym w jakiś nastrój lub przybrać pewną postawę wobec kogoś lub czegoś»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

usposobienie
usposobić

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „usposobienie” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „usposobienie” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego