ustnik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
ust•nik -ka, -kiem; -ki, -ków
Słownik języka polskiego PWN*
ustnik
1. «część papierosa lub fajki, którą palący trzyma w ustach podczas palenia»
2. «część metalowego instrumentu dętego, którą grający trzyma wargami»
3. «część aparatu służącego nurkowi do oddychania, trzymana przez niego w ustach podczas zanurzenia»
4. «przykładana do ust część przyrządu do formowania przedmiotów szklanych przez wydmuchiwanie»
