ułus
Wielki słownik ortograficzny PWN*
ułus (hist.) -su, -sie; -sów
Słownik języka polskiego PWN*
ułus
1. «u koczowniczych ludów tatarskich i mongolskich: ogół poddanych jednego władcy»
2. «terytorium wydzielane przez chana każdemu z synów»
3. «osada Kozaków na Syberii w XVI–XVII w.»
4. «jednostka administracyjna i terytorialna tureckich i mongolskich koczowniczych plemion środkowej Azji i Syberii»
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
