wczep

Wielki słownik ortograficzny PWN*

wczep -pu, -pie; -pów
wczepić -pię, -pią; -p•cie

Słownik języka polskiego PWN*

wczep «złącze dwóch desek lub bali pod kątem prostym; też: taki sposób łączenia»
wczepić — wczepiać «wbić w coś palce, pazury, kolce, korzenie itp.»
wczepić się — wczepiać się
1. «przywrzeć do czegoś, czepiając się pazurami, kolcami itp.»
2. «chwycić coś kurczowo, szukając ratunku»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

wczep
wczepić
wczepienie

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „wczep” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego