wiecha
Słownik języka polskiego PWN*
wiecha
1. «pęk czegoś, zwłaszcza słomy, gałęzi»
2. «kwiatostan groniasty o gałązkach bocznych rozgałęzionych»
3. «pęk kwiatów, traw i zielonych gałęzi zatykany na dachu budującego się domu na znak, że budowa jest na ukończeniu»
4. łow. «ogon wilka»
