wytoczyć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wytoczyć -czę, -czą; -cz•cie
Słownik języka polskiego PWN*
wytoczyć — wytaczać
1. «tocząc, wyciągnąć coś skądś na jakieś miejsce»
2. «przedstawić coś w wypowiedzi»
3. «ściągnąć płyn z czegoś, zwykle z beczki»
4. «obrobić coś skrawaniem na tokarce»
5. «tocząc na tokarce, wyrobić coś w obrabianym przedmiocie»
6. «nadać kształt wyrobom ceramicznym, formując je na specjalnym kole garncarskim»
wytoczyć się — wytaczać się
1. «tocząc się na kołach, wysunąć się skądś»
2. «o kimś otyłym, ciężkim lub z trudem trzymającym się na nogach: wyjść powoli, z trudem, zataczając się»