Odnosimy ją do rozstrzygnięć ortograficznych nieznajdujących oparcia ani w wymowie, ani w budowie morfologicznej wyrazów, ani też w ich historycznym pochodzeniu. Na przykład przepisy odnoszące się do stosowania wielkiej litery na początku niektórych wyrazów, pisania partykuły nie łącznie (z rzeczownikami, przymiotnikami, przysłówkami odprzymiotnikowymi) lub rozdzielnie (z czasownikami) oparte są wyłącznie na konwencji. Na tej zasadzie oparto też pisownię wyrażeń przyimkowych (rozdzielną: bez reszty, do siego roku, na co dzień i łączną: naokoło, nawzajem, powoli, zamiast), przyimków złożonych, skrótów i skrótowców.