szkło
Słownik języka polskiego PWN*
szkło
1. «substancja przezroczysta, bezpostaciowa, używana do wyrobu szyb, naczyń, przedmiotów artystycznych itp.»
2. «tafla z tej substancji; też: zbiorowo o przedmiotach z tej substancji»
3. «zbiorowo: szklanki, kieliszki, butelki, słoiki itp.; też: pojedyncze takie naczynie»
4. «odłamek powstały ze stłuczonego przedmiotu szklanego»
5. «soczewka w okularach, lornecie i innych przyrządach optycznych»
6. pot. «butelka lub butelki z alkoholem»
czeskie szkło «szkło lżejsze od szkła kryształowego, używane m.in. do wyrobu luksusowych naczyń»
szkło alabastrowe «szkło półprzejrzyste, szarawobiałe lub barwione na kolory pastelowe»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
