topielica
Wielki słownik ortograficzny PWN*
topielica -icę; -ic
Słownik języka polskiego PWN*
topielec
• topielica
1. «zwłoki utopionego człowieka; też: człowiek uratowany od utonięcia»
2. «w baśniach, podaniach ludowych: pokutujący duch utopionego człowieka»
• topielica