Aurelią
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... mi pomoże z kurtyną...
- Ja mogę ci pomóc - zaofiarowała się Aurelia.
Konrad spojrzał na nią wyniośle, lecz już jakby z pewnym... - ... kolor cegły, przepuszczając Aurelię, Konrada z torbą oraz kota.
Tak, Aurelia pamiętała dobrze i ten pokój - chłodny, cienisty, niski. W ścianie... - ... Czy u Kreski też nie byłaś od roku?
- Też - odpowiedziała Aurelia, czerwieniąc się, jak to ona, gwałtownie i mocno, po same... - ... ukłony.
O dziesiątej kościół był już wypchany po brzegi, a Aurelia obejrzała bardzo piękny fresk na plafonie i przepięknie rzeźbioną drewnianą...
- ... świadectwo, a nie po to, żeby oglądać podobne popisy.
- Czy Aurelia jest w domu? - spytał wstając.
Jedwabiński spojrzał na niego z... - ... nieszczęścia! - zakrzyknęła babcia. - Orelka, czyś ty widziała, kto tu siedzi?! - Aurelia, zaniepokojona jej okrzykami, wyjrzała przez okno sypialni. - Przecież ty już...
- ... kpinki na temat przemądrzałych, małoletnich adoratorów.
Gdybyś ty wiedział - myślała Aurelia. Na szczęście nikt, nikt na całym świecie nie domyślał się... - ... Poznania dziś wieczorem. Będę mieszkał u wuja Maćka.
- Ach, tak? - Aurelia poczuła, że robi się jej gorąco.
- A egzamin mam już... - ... Może też leży bezsennie i patrzy w to czarne niebo?
Aurelia zapaliła małą lampkę, przewróciła się na bok i spojrzała w... - ... groźny, prawie pusty, biały, z czarną plamą w kształcie nietoperza. Aurelia nigdy nie lubiła tego obrazu, bała się go. Być może...
- ... z kredensu pękaty słoiczek przewiązany celofanem - i już po chwili Aurelia się uśmiechała, zajadając łyżką stołową smażone w cukrze, ociekające złotym...
- ... chodzisz? - ciągnął Gburek żmudną konwersację.
- Przeszłam do drugiej - żmudnie odpowiedziała Aurelia.
- Aha - Gburka przystopowało. Skończyła mu się towarzyska inwencja. Nie wiedział... - ... prostu miało być!
Znalazła żeton.
10.
- Tato, halo - to ja.
- Aurelia! Jeszcze nie śpisz? Wpół do drugiej. Gdzie ty jesteś?! Znów... - ... dla myśliwych, taka sama jak ta w Puszczy Nadnoteckiej, gdzie Aurelia była kiedyś z rodzicami na grzybach - dawno, dawno temu, i...
- ... spojrzała w kierunku wnuczki i cichutko podeszła do jej łóżka.
Aurelia natychmiast zamknęła oczy i leżała bez ruchu. Głupi, nie kontrolowany... - ... było zupełnie gładkie.
- Nigdy go nie widziałam. Jaki miły! - zauważyła Aurelia.
- Niemcy go zabrali na roboty. I już nie wrócił - powiedziała... - ... ładna, jak zwykle zdenerwowana, wpatrywała się wyniośle w obiektyw, ale Aurelia wiedziała, co się zawsze kryło pod tą wyniosłością: strach.
Teraz... - ... kiedy starsza z nich, ta miedzianowłosa, tuliła się do matki - Aurelia odwróciła wzrok.
Bezcielesna Natalia i cielesna Patrycja, mimo dzielących je... - ... Jacy: my? - chciał wiedzieć Konrad, z miną jeszcze bardziej wyniosłą. Aurelia trąciła go mitygująco. Nie lubiła osiłków o zmęczonych oczach. Zawsze...
- ... tylko, że nie mają ze sobą gitary, zajechali do Pobiedzisk.
Aurelia pamiętała je trochę z dzieciństwa, była tu kiedyś z rodzicami...
