dziwaczenie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... wiążące nas z ziemią, z przyrodą całą rozluźniały się wyraźniej, dziwaczał coraz bardziej.
Wprawdzie pozostali moi znajomi też dziwaczeli, ale nie... - ... mnie.
Ojca zraniłam.
W domu ciocia Kazia, która coraz bardziej dziwaczała, leżała
cały dzień zamknięta w swoim pokoju z kompresem lub... - ... Nie mógł już zrozumieć, jak kiedyś żył bez niej - samotny, dziwaczejący i nieszczęśliwy.
Teraz w domu było jeszcze przyjemniej niż zwykle... - ... marnotrawstwo - żachnęła się pani Wandzia. - Oj, nerwowy ten Rybek i dziwaczeje na starość. Zróbcie coś z nim - krzyknęła na odchodnym.
Pani...
- ... w dom, gdzie mieszkał i skonał.
W rozwiewisku zagrobowej pokrzywy
Dziwaczeje pleśniejąca Niedziela...
Szukam brata, który nie był szczęśliwy!
Szukam siostry... - ... Kilińskiego siedemnaście.
Nie mówiąc już o imieninach czy innych okazjach. "Dziwaczejesz" - skwitowała
pani Marta i przestała bywać w domu nad Strugą... - ... wielkiej jak rozbitek na bezludnej wyspie na widok drugiego człowieka.
Dziwaczeję" - pomyślał i skręcił na jezdnię. Nie spostrzegła go. Szła drobna... - ... się wyraźniej, dziwaczał coraz bardziej.
Wprawdzie pozostali moi znajomi też dziwaczeli, ale nie rzucało się to tak w oczy.
Mój znajomy...
