pochylić się
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... nazywa się mnie kłamcą.
- Och, doprawdy? - demeryt opuścił ręce, lekko pochylił się do przodu. - I co wtedy czynisz? Ja, dla przykładu, nie... - ... obarczony mniejszym ciężarem wysunął się o kilkadziesiąt kroków naprzód. Chłopiec pochylił się nad jego grzywą, ściskając w ręku miecz. Nie czuł nic...
- ... upadła na podłogę i potoczyła się w stronę taboretu. Janczur pochylił się bez słowa podniósł ją i przeczytawszy etykietę, ryknął z oburzeniem...
- ... znacznie ciemniej. Podeszli bliżej. Pod stopami chlupnęła im woda. Kalias pochylił się, z radością zaczerpnął pełne dłonie i podniósł do ust.
- Słona...
- ... miną odbił kilka razy niebieską kulkę od blatu biurka i pochylił się do Środy.
- Co robić? - szeptał, ale Irek słyszał wszystko wyraźnie... - ... opóźniał swój odjazd z Polski. Podniósł maskę swego forda i pochylił się nad silnikiem. Sprawiał wrażenie, że nagle stwierdził w swym wozie...
- ... zewnątrz i zatrzymał
przy wejściu. Na cieniu widać było, że pochylił
się nieco, nadsłuchując. Mógł to być tylko
Pushi. Ta droga ucieczki... - ... tyle teraz odniósł się do niego poważnie i z poszanowaniem. Pochylił się ku jej skroniom i zaczął scałowywać słone, niepojęte krople. Ręce...
- ... ogierowi na widok klaczy. Odsunął Pawlaka i idąc za
węchem, pochylił się nad konewką. To stamtąd biły te ożywcze wonie.
Potrząsnął konewką... - ... gest, nieodpowiednio użyte słowo; wiedział, jak trudno jest ukrywać nienawiść.
Pochylił się nad jej dłonią, potem uścisnął miękką rękę gauleitera. W salonie... - ... demony głupieją mi od takich wiwisekcji.
- Przepraszam. Nie mam czasu. - Pochylił się nad zawalonym papierami biurkiem Tuula i uścisnął dłoń hormistrza. - Oby... - ... świętościami templariuszy, musicie najpierw je poznać.
Oddał pochodnię Gilbertowi, sam pochylił się i stęknąwszy, podniósł i położył na ławie jedną ze skrzyń... - ... to na zbliżających się grodowych, to na swoich kolegów.
Krogg pochylił się nad leżącym na ziemi końcem liny. Magwer dopadł do niego... - ... milicjant. - Płynie! - zawtórował sierżant.
Kapitan nic nie powiedział, tylko głębiej pochylił się nad motorem i lekkim łukiem skierował łódź w stronę pływaka... - ... to, co kiedyś.
- Jest pani wielką artystką - stwierdził i znowu pochylił się do jej ręki, co Ewelina uznała za przesadę.
W drodze... - ... żoną.
Alicja spała obok. Jej oddech był równy i cichy. Pochylił się nad nią i począł się wsłuchiwać w spokój jej snu... - ... Wareda.
- Jestem Dyzma - odpowiedział jak echo, ściskając dłoń.
- Winszuję panu - pochylił się ku Dyzmie pułkownik. Świetnieś pan tego Terkowskiego osadził. Widziałem.
Dyzmie... - ... ja nie pójdę.
- Przecież widzisz, że jestem zupełnie mokry. Ferdzia pochylił się nad ziemią, szperał w wysokiej trawie drżącymi palcami.
- Co tam... - ... Herr Professor.
- Danke... Alleluja, Frau Gerta... - Uścisnął podaną mu rękę, pochylił się i ucałował wierzch dłoni. Prostował się, sam się dziwiąc swemu... - ... paliwo z jednostki? Porucznik podszedł do zakładającego buty żołnierza i pochylił się nad nim.
- Takiś tego pewny? To szykuj się na patrol...
