stęchły
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... pięścią w drzwi.
- Wejść - usłyszał zachrypnięty, starczy głos.
Ogarnęła ich stęchła woń zagrzybionego domu, kapuśniaku, brudnej bielizny. Chciała się cofnąć... W... - ... cień ptaka. Kot wszedł na płot, pod płotem czaiła się stęchła woń uryny. Przekrzywił łebek, zamrugał i dał susa w nasłoneczniony...
- ... zawsze, zapamiętałem to drgnienie na pół zazdrości, na pół zgrozy, stęchła sionka, pukanie do drzwi po omacku, proszę, kuchnia z kobietą...
- ... kościółek. W tym miejscu wiatr rozniósł śnieg i żółciła się stęchła plama, obsypana kupkami czarnych, mokrych liści.
Powiedział Róży, że zajdzie...
- ... ubranie śliską, dojmującą wilgocią. Szmaty, przemoczone deszczem i potem, wydzielały stęchłą, kwaśną woń. Kamienna poduszka zacharkanego stopnia uwierała go w głowę...
- ... uchem Kolumb.
- Niżej - upomina Niteczka i pochyla twarz tuż ponad stęchłą powierzchnię cuchnącej bryi.
"Kolumb! Kolumb!" - myśli rozpaczliwie, jakby prosiła go... - ... pół godziny... słyszał skrzeczący starczy glos. Jednocześnie zionęło od niego stęchłą piwnicą. Zapach ten był niepokojący, przypominał zarazem woń kadzidła i...
- ... omszałych ścianach, spływały rdzawe strumyki wody. Powietrze było duszne i stęchłe.
Szła wolno, ostrożnie, przystając co chwila i rozglądając się dokoła... - ... sieni ze wstydu przed sąsiadami. W wąskich, obłupanych uliczkach stygnie stęchłe galaretowate powietrze, nieruchome i przezroczyste, i wieczorem załamujące się w...
- ... wobec zastanej kultury (czy też jej braku), to stare i stęchłe wypełza potem z ludzi znowu, jak wilgoć na świeży tynk...
- ... o błyszczących ostrzach i długich styliskach. Powietrze w izbie było stęchłe, przesycone smrodem niemytych ciał, nad piecem wisiały potwornie brudne onuce...
- ... kamienicy otwierali okna i rozkładali poduszki na zakurzonych parapetach, wietrzyli stęchłe, niegościnne mieszkania z przedwiosennej wilgoci.
Na schodach wiodących na peron... - ... poza granicę trójwymiarowej rzeczywistości.
Czarne, ociekające mrokiem ściany. Prawidłowy sześcian stęchłego powietrza, które można krajać nożem jak gigantyczną kostkę magicznego bulionu... - ... dubeltowymi oknami, na przyrudziałej wacie, szyszki jodłowe i modrzewiowe, woń stęchłego drewna szła, cień pod parapetem, też godny uwagi. Chwila jedyna...
- ... go połączona woń zwiędłego rabarbaru, kociego moczu, zgniłego psiego ogona, stęchłej śmietany..." Ta wyliczanka zapachów ciągnie się przez pełne trzy stronice...
- ... kłódki ze spróchniałej futryny, gdy otwarł drzwi do ciemnej i stęchłej sionki, znowu byłem tylko tym czym byłem i zbierało mi...
- ... pisklę.
Oślepiające światło wyciska łzy z oczu. Wiatr przywiewa znów stęchły odór ptasiego nawozu. Mewy wrzeszczą przeraźliwie, chcąc odebrać łup napastnikowi... - ... i dopiero tam ściągnęli windę. Oboje milczeniem pokrywali nie dopowiedziane. Stęchły piwniczny korytarz, ciężkie, obite blachą drzwi. Tosiek wyciągnął z kieszeni...
- ... szafa, bardzo szerokie drewniane łóżko i nocna szafka; panował tu stęchły mrok i alkowa zdawała się być bardzo oddalona od słonecznego...
- ... trochę lepiej :) No ale tak to jest, jak się je stęchły ser (o czym się nie wie, Adam!)... Mam nadzieję, że...
