szarzenie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... swojemu wiosłując przy piersiach dłońmi, przynaglał ich do pośpiechu. Mrok szarzał po kątach, lecz przez zasłony w oknach przedzierała się nieśmiało...
- ... gładki leżał jak talerz na popielatym obrusie, dalej, w cieniu, szarzał i siniał, jakby odbijał niebo, aż dopiero przy furtce mienił...
- ... zamknięta na głucho, pod szerokim okapem spadzistego dachu. Nie opodal szarzał szmat gościńca.
Kowal skierował się w stronę małego domku stojącego... - ... paliła się zdjęta ze ściany gromnica. Okno było otwarte, ogród szarzał pod niebem bez barwy. Od czasu do czasu słychać było...
- ... oślepiającej białości roztapiał się lazur niebios, natomiast na podobieństwo popiołu szarzała ziemia niegdyś o barwie czerwonawego smołowca.
Na długo przed nocą... - ... słońca znikał właśnie za horyzontem. Na naszych oczach złocista plaża szarzała. Zieleń przybrzeżnych zarośli stawała się jednolitym pasem czerni. Wysmukłe pnie...
- ... W miarę życiowego i pisarskiego doświadczenia rzeczywistość przed moimi oczami szarzała i brzydła, a jej robaczywość i wyłażąca nieustannie spod cienkiej...
- ... Szyc odrzucił głowę do tyłu. Kokieteria czy znużenie? Zapadła cisza. Szarzało. Łyżeczka, uderzając o ściankę szklanki Jassmonta, zaśpiewała. To było piękne...
- ... pięciu słabych punktów hakowych, Zbyszek wystartował do klasycznego wspinania. Powoli szarzało, wiatr w porywach siekał nas niemiłosiernie, wystawionych na krawędzi filara...
- ... do przodu, bał się, że upadnie. Gotów chwycić się czegokolwiek. Szarzało, zbierały się chmury, przez to zrobiło się jeszcze bardziej podle...
- ... trzymali mocno, prostując go kolanami wpartymi w plecy chłopca.
Powoli szarzało mu wszystko w oczach: trawa stała się jak piasek, drzewa... - ... mocne powietrze, przetkane igliwiem i dymem. Ciemniało, ale nadzwyczajnie, nie szarzało, granatowiało równo. U wylotu uliczki błysk, zapałka albo latarka? Nie...
- ... na Via Appia. Wlókł się całą noc powolnym, zmęczonym krokiem. Szarzało już, zatrzymał się, by zdecydować, po której stronie szukać schronienia...
- ... się z gorących jęzorów ogniska, krowy stały osowiałe pod olszynami, szarzało powoli.
- A chciałabyś nagle wielkiego losu?
- Już teraz nie. Objąłem... - ... w swoim pokoju, ale w salonie przylegającym do sypialni rodziców. Szarzało już, kiedy obudził mnie dobiegający zza uchylonych drzwi przerażający odgłos...
- ... Przez ciemną sień wyszedł przed karczmę -Mrok już był zgęstniał. Szarzały w nim pobliskie kępy wiklin nad stawkiem. Derkacz skierował się...
- ... tylko już od jakiegoś czasu zaczęło wiać, nasuwał się mrok, szarzały kolory. To już od jakiegoś czasu robiło się coraz bardziej...
- ... skłonny byłem potępić Piasta-Kołodzieja za wybór klimatu.
Wreszcie zaczęło szarzeć. Poszliśmy za Jakubem do budek...
...
... bliżej siedzący cietrzew czuszyknął przeciągle... - ... tylko biciem zegara ze stołowego pokoju.
Wreszcie za oknami zaczęło szarzeć.
Powoli z ciemności wyłaniały się kontury sprzętów,
niewyraźne jeszcze i... - ... czerwienieć ze wstydu, zielenieć z przerażenia, żółcieć ze zgryzoty i szarzeć z powodów wyłuszczonych w prawie mimikrii.
Jedną z większych przeszkód...
