wionąć
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... piękne i cieniste
Dają wam powietrze czyste.
Kiedy zimne wiatry wioną
Drzewa służą wam osłoną.
Z lipy macie miód lipowy,
A... - ... przedtem samochody dymiły, chlapały błotem tylko z góry, to teraz wioną spalinami z rur wydechowych, smród benzyny roznosi się wokół. Chyba...
- ... Andromedy, nalegał z uporem Galileusz.
Stał nade mną jak cień, wionąc ciepłem schludnej starości. Czy znów egzaminował, by dyskretnie przekonać, że... - ... podszyte wiatrem, okupacyjne paletko. Ogarnąłem ramieniem zawartość pelisy i oszołomiony wionącym z niej zapachem, wykonałem pół obrotu wraz z moim skarbem...
- ... mniej ludzi jechało.
Nareszcie!
Już widać z daleka las, już wionął wilgotny chłód. Podróż się skończyła, ale nie wiadomo, co ich... - ... wspólnego dobytku, towarzysz z pierwszej ławki - Staszek Burski .
Ujrzawszy Adasia wionął kapeluszem i darł się jak opętany:
- Adaś! Bądź zdrów, pieronie... - ... NAD ŹRÓDŁEM
Leonowi Pomirowskiemu
Wiatr z góry przypadł, pod wodę wionął,
Na dnie poruszył śpiewne wrzeciono...
Idę nad mową niewysłowioną,
Jasną... - ... rudawe wiechcie wąsów i przywitał się z ojcem. Przez okienko wionął gorzelniany odór.
- Żałobę mam w rodzinie, Stanisławie Bernardowiczu - powiedział z... - ... wygłupiać.
Za najwłaściwsze uznałam wyniosłe milczenie. Przyjrzałam się, jak mapa wionęła ku górze i rama obrazu wróciła na swoje miejsce. Podeszłam... - ... przyniosła mu porzuconą u jej stóp teczkę. Za panią Matyldą wionęła wizja książki spóźnień i blask szczęścia nieco przygasł.
Zaraz potem... - ... Z nagła otworzyło się okno ciemnym ziewnięciem i płachta ciemności wionęła przez pokój.
W świetle błyskawicy ujrzałem ojca mego w rozwianej... - ... tekście jest, powiedzmy - "I z trąb znana piosenka ku niebu wionęła, Marsz tryumfalny: Jeszcze Polska nie zginęła. Marsz Dąbrowski do Polski...
- ... Panteon był pusty i od wysokiej kopuły, od cienistych naw wionęło chłodem a spokojem .
Pusta kasa świeciła po dawnemu niegościnnym napisem... - ... na dworzec główny, z postojem w pustawym bufecie, w którym wionęło marnym tytoniem i ekspresową herbatą w wysokich szklankach. Obydwoje z...
- ... i pełne łez amfory, i róż pełne kosze.
Jedno pióro wionęło nad tym naszym domem,
gdzie w oknie brak złotego, złotego... - ... rękami huśtała się bez przerwy, marcowe zimno wraz z gośćmi wionęło na salę. Kierownik Rudolf motorkowym kroczkiem przeleciał do gabinetu. - "Światło...
- ... Klimatyzacja była zepsuta, od tej strony bił żar, od przeciwnej wionęło Syberią, szron osiadał na umieszczonych wysoko pod sufitem wylotowych kratkach...
- ... nie!
- Zaraz!...Czym zatrucie? Tego też pan nie wie?
- Gronkowce...- wionęło z telefonu grobowo i połączenie zostało przerwane.
Milicjant kilkakrotnie jeszcze... - ... Zaczął się wspinać od strony rzeki i tu zza górki wionęło na niego poszarpaną na wietrze piosenką: "Jadą, jadą dzieci drogą...
- ... wszedł w ciemność: Drzwi zatrzasnęły się za nim z łoskotem.
Wionęło mu w twarz ciężkie, smrodliwe powietrze.
Wielkie, gromadne chrapanie rozlegało...
