wydymał
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Reynevan przyglądał się chciwie.
Tacyście przebiegli, pomyślał patrząc, jak wiatr wydyma żagiel barkasu, a przed dziobem pieni się woda. Tacy z... - ... kolki. Och - ja pęknę dziś, po raz nie wiem który - wydyma mnie czysta nicość.
Krzyczy
Joël! Joël! Zaświatowy polipie z innej... - ... posypać głowę popiołem?
- Reasumujmy! - powtarza ulubiony okrzyk matematyka. - Re...
a... - wydyma usta. Łatwo powiedzieć. I od czego zacząć?
Od początku - profesor... - ... Dziecięce głowy pochylają się nad plamami słońca, błękitem jeziora: wiatr wydyma żagle wyklejonej z kolorowej folii żaglówki, zamki czorsztyński i nidzicki...
- ... Tykać
możesz ją, jeśli ci na to pozwala. - Babka pogardliwie
wydyma usta. - I ojca. Nasiąkł atmosferą tego
domu tak, że pewnie... - ... poręczy na górę. W tym celu nabiera
pełne usta powietrza, wydyma policzki i staje się lekki
jak piórko. W ten sposób... - ... na firankę, lecz tak roztargnionym wzrokiem, że nie zauważył, jak wydyma się od wiatru. Na stole paliła się niska elektryczna lampa...
- ... palcami". Czy wiatr, który tak prosto opisane dziecię omywa, musi "wydymać siedzenie spodenek", czy ma też prawo, w poetyckiej interpretacji, po...
- ... powietrzu tak jak on. Nadymają się
więc z całych sił, wydymają policzki, naśladując
ruchy pana Kleksa, ale mimo to nic im... - ... się żachnął i ruszył ku drzwiom, z ręką na klamce, wydymając wargi, powiedział z ironią:
- Podobno uważacie, że Bóg nie zsyła... - ... do ust wody z filiżanki malowanej w jarzębinowe listki i wydymając wargi, prószyła kropelkami na białe płótno, potem poślinionym palcem sprawdzała...
- ... się tu nie zamykały za kupcami, za tymi pismakami... - narzekała wydymając wargi Szamotulska, nie byle jaka Szamotulska, ale ta jedna jedyna...
- ... unosząc kłębki mułu spomiędzy kamieni. Porwał ją i połykał wolno, wydymając pasiaste gardło. Bezczelny kolcogrzbiet podpłynął do najbardziej ponurego z magów...
- ... zapytał zwracając się do Poliny.
- Nie będę grała! - oświadczyła Polina wydymając wargi.
- Czemu to, Polino Mojsiejewna? - zdziwił się Jurczenko chwytając w... - ... Jesteś wspaniała.
- No, idź już.
- Mogę przyjść późnym wieczorem? - spytałem wydymając usta.
- A sznycle ci na pewno smakowały?
- Nie będzie wrzasku... - ... przesłoniętych oknach sypialnego pokoju szczęknęły
okiennice targnięte "wiatrem zwątpienia", który wydymając żagiel
zielonej firanki unosił wielkiego samotnika
na ciemne rozlewiska nie... - ... i ciepłą, mocną lekarza.
- Dziecko musi jeść powoli - doradzał Kapur, wydymając pełne policzki. - Łatwo o przeziębienie... Pan już wie? A ja... - ... Perła jak na zawołanie zaczęła sucho kaszleć
i krztusić się, wydymając boki z obwisłej
skóry.
- Linieje - zauważył Mały Gnój.
- Wszędzie pełno... - ... odpowiedziałam: nie!
Konrad wyraźnie nie dowierzał.
- Coś ci wyznam - powiedział, wydymając usta i kierując czekoladowe spojrzenie na chodnik. - Ja wtedy pojechałem... - ... Śpiewała niskim, miłym głosem. Znów poruszyła biodrami, a saksofonista grał, wydymając policzki. Zeskoczyłem ze stołka, wziąłem mego sąsiada za ramiona i...
