zwinnie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... przez otwarty lufcik rozlega się wołanie:
- Jegor! A? Jegor!
Jegor zwinnie zeskakuje z kozła i biegnie do kuchni. Odkąd nie ma... - ... nagie zaczęły tajemny obrzęd, niezwykły rytuał taneczny: i poruszając się zwinnie, chwytały błądzące dokoła dusze, a one wcielały się w nie...
- ... przytuliłem. Leżała chwilę bez słowa, niemal nie oddychając, po czym zwinnie wywinęła się i stanęła obok łóżka, pociągając mnie za rękę...
- ... z nich właśnie
przylgnęła do "Aligatora". Mrowie brunatnych, półnagich Arabów zwinnie
zaczęło przeładowywać koszami węgiel na statek. Chmury czarnego pyłu
docierały...
- ... ciebie po prostu ruiny i nic więcej. Po zapłaceniu wyskakujesz zwinnie z auta; jesteś zachwycony własną sprawnością. Idąc do drzwi baru...
- ... pewnie przychylnym świadkiem jego największych sukcesów taternickich. Chodził po Tatrach zwinnie jak kot, wspinał się szybko, elegancko - jak wspomina Witold Paryski...
- ... brodawki były ciemnozielone, a aureole wokół nich tylko nieco jaśniejsze. Zwinnie dopasowując się do nadbiegającej fali, syrenka wygięła się wdzięcznie, strzepnęła...
- ... nim bez potrzeby wyzwolić nadmierną pewność siebie: znikoma podsterowność w zwinnie przejeżdżanych zakrętach sprawia, że każdy łuk wydaje się możliwy do...
