następujące strefy o znacznej jeziorności:<br>1) bałtycką, zdecydowanie najbardziej wyróżniająca się. Wyodrębniają się tu ośrodki: finlandzko-rosyjski (utworzony głównie przez Ładogę, Onegę, Saimaa, Inari, Pejpus, Oulu) o jeziorności 15%; szwedzko-norweski (Wener, Wetter, Melar, Hjälmar, Stor, Torne) o jeziorności do ponad 4% oraz południowobałtycki, obejmujący głównie obszar Polski, Litwy i Łotwy, gdzie jeziorność jest rzędu od 0,5 do ponad 1%;<br>2) brytyjską (jeziora: Lough Neagh, Lough Ree, Loch Coirib, Loch Earny), obejmującą Szkocję, północno-zachodnią Anglię i Irlandię, gdzie maksimum jeziorności przekracza 2%;<br>3) alpejską (jeziora: Genewskie, Bodeńskie, Garda, Maggiore, Como), obejmującą Szwajcarię, wschodnią część Francji oraz północną i środkową