występowanie do obszarów ilastego, niestabilnego dna, gdzie miały wybitną przewagę nad innymi grupami filtratorów, polegającą na tym, że łatwo mogły się wydobyć spod przysypującego osadu. Stopniowo zakres zasiedlanych przez nie środowisk zwiększał się aż do zupełnego niemal wyparcia dawnych grup filtratorów osiadłych.<br>Liliowce mezozoiczne W przeciwieństwie do nieruchawych paleozoicznych szkarłupni łodygowych, których elementy szkieletowe były ściśle zestawione, mezozoiczne i dzisiejsze liliowce Articulata cechuje ruchliwość ramion i łodygi dzięki stawowym połączeniom członów ramion i łodygi. Zaczęło się już w karbonie od stawowego osadzenia poruszanych mięśniami wąsów (cirri) na większych członach łodygi. U późnopermskiego Nowracrinus mięśniowe były również stawy (synarthria) u rozgałęzienia ramion