bardzo proste, często przypominają dziecięce zabawy. Jedno z najbardziej klasycznych jest takie: uczestnicy mają przywitać się ze sobą bez słów przekazując gestem, wzrokiem, miną, co w tym momencie czują do innej osoby. Następnie sprawdza się, co każdy chciał wyrazić i jak to zostało odczytane.<br>Jeśli brakuje słowa, można skorzystać ze ściągawki (listy uczuć) albo poprosić grupę o pomoc w znalezieniu odpowiedniej nazwy. Nieraz robi się z tego burza mózgów - świetna lekcja precyzyjnego określania stanów emocjonalnych.&lt;/&gt;<br>&lt;who3&gt;Anka: Mogę ci opowiedzieć o jeszcze dwóch sprytnych ćwiczeniach, jakie robią pacjenci w Akademii. W pierwszym chodzi o to, żeby nauczyć się oddzielać własne domysły co