poprosiła sklepikarkę o jakieś <br>stare tekturowe pudełko na tę grę, którą Felek <br>będzie im wycinał. <br><br>W sobotę rano Felek wstał trochę za późno, pospiesznie <br>ubrał się, duszkiem wypił kawę i - już go <br>nie było. O niedzieli znowu ani słowa. <br><br>Spieszył się do roboty, więc przecież nie miał <br>czasu... - myślała ze ściśniętym sercem <br>Adela. - A zresztą... czy on tylko tę niedzielę <br>ma na głowie?! <br><br>Jednakże w sobotę wieczorem, kiedy Felek siedział w swoim <br>kącie nad książką, Adela nie mogła już znieść <br>tego milczenia. Podeszła do niego i szepnęła cichutko: <br><br><br>- Wiesz, Felek, mam już karton! <br><br>Felek podniósł znad książki zamyślone oczy. <br><br>- Karton?... - powtórzył