Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Literatura Ludowa
Nr: 3
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1957
wstawiano chojak - świerk, który ubierano cukierkami, ciastkami i bibułką. Do zwyczaju należało też wkładanie flaszki z wódką, a złośliwi wkładali i kamienie, by rózga była cięższa. Różnica między rózgami była ta, że od swaszki były nabijane na kijki bułki zakończone szyszkami, od młodej zakończone orzechem. Rózgi niesiono jak karabiny. Idąc śpiewano:

Obowiązkowym dodatkiem do stroju młodego do ślubu, a także przy prosinach była nahajka zwana inaczej "harapem". Rączka była z sarniej nóżki, pleciona w trzy sploty ze skóry. Jeżeli nie miał swojej, pożyczał i z innej wsi, ale musiał ją mieć, bo inaczej mówiono, że "ni mioł honoru".
Po ślubie wszyscy
wstawiano chojak - świerk, który ubierano cukierkami, ciastkami i bibułką. Do zwyczaju należało też wkładanie flaszki z wódką, a złośliwi wkładali i kamienie, by rózga była cięższa. Różnica między rózgami była ta, że od swaszki były nabijane na kijki bułki zakończone szyszkami, od młodej zakończone orzechem. Rózgi niesiono jak karabiny. Idąc śpiewano: <br>&lt;gap&gt;<br>Obowiązkowym dodatkiem do stroju młodego do ślubu, a także przy prosinach była nahajka zwana inaczej "harapem". Rączka była z sarniej nóżki, pleciona w trzy sploty ze skóry. Jeżeli nie miał swojej, pożyczał i z innej wsi, ale musiał ją mieć, bo inaczej mówiono, że "ni mioł honoru".<br>Po ślubie wszyscy
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego