żyć po bożemu. Był coraz potężniejszy. Przyłączali się do niego żołnierze pobitych komendantów, a nawet oni sami, by uniknąć śmierci i hańby. Omar i jego uczniowie zdobywali kolejne wioski i miasta praktycznie bez bitew. Nikt nie chciał z nimi walczyć. Nikt jakoś nie ośmielił się mierzyć z karabinu w piersi świętobliwych mężów. Armia Omara okryła się legendą nie tylko niezwyciężonej, ale takiej, której żołnierze nie giną. Zyskało mu to kolejnych zwolenników i rekrutów. Tych, którzy stawali mu na drodze lub nie chcieli się do niego przyłączyć, Omar kazał wieszać. "Podjęliśmy walkę przeciwko tym muzułmanom, którzy zbłądzili. Pragniemy sprowadzić ich ponownie na