pełni adekwatne sformułowanie tej metody wymagałoby - naszym zdaniem - jeszcze dalej idącego wzbogacenia naszych środków językowych. Trzeba by było mianowicie wzbogacić repertuar stanów wejść i wyjść (dotychczas repertuar ten składał się z dwóch elementów: 0 i 1) - a to w tym celu, by można było mówić o zależności pomiędzy nasileniem wejścia A, a nasileniem wyjścia B- . Stwierdzenie takiej zależności miałoby, według Milla, stanowić podstawę do stwierdzenia, iż pomiędzy A, i B- zachodzi więź przyczynowa.<br> Nie będziemy się tutaj starali zrealizować tego programu, ponieważ- powołamy się znowu na zdanie profesora Kotarbińskiego - stosunkowo rzadko stwierdzenie korelacji między jakimiś zmiennymi cechami zdarzeń służy w praktyce wykazaniu