tym pogodzić, bo przez całe życie właśnie wokół swojej fizycznej powłoki budował bardzo istotną część swojego "ja". Zgoda na to, by z "jeszcze ciepłego" ciała wycinano rozmaite narządy, może być odczuwana jako coś w rodzaju samozagłady, pomocy w owym niszczeniu swojej osoby, czego się tak nie chce. To koszmarnie trudne. A cóż dopiero powiedzieć o rodzinie, zdrętwiałej z bólu po świeżej śmierci, która ma do tego dodawać jeszcze świadomość, że się teraz zmarłego "pokroi". Nie jest łatwo myśleć o ratowaniu przed śmiercią innych, kiedy śmierć uderzyła w nas samych. Jak rozstrzygnąć, co ważniejsze? Prawo do poczucia osobistej wartości, godności i tożsamości czy obowiązek